Tomat

الطماطم هي التوت الصالح للأكل من نبات Solanum lycopersicum ، [1] [2] المعروف باسم نبات الطماطم. نشأت الأنواع في غرب أمريكا الجنوبية وأمريكا الوسطى. [2] [3] أدت الكلمة المكسيكية ناهواتل توماتل إلى ظهور الكلمة الإسبانية تومات ، والتي اشتقت منها الكلمة الإنجليزية طماطم. [3] [4] قد يكون تدجينه واستخدامه كغذاء مزروع قد نشأ مع الشعوب الأصلية في المكسيك. [2] [5] استخدم الأزتيك الطماطم في طبخهم في وقت الغزو الإسباني لإمبراطورية الأزتك ، وبعد أن واجه الإسبان الطماطم لأول مرة بعد اتصالهم بالأزتيك ، أحضروا النبات إلى أوروبا ، في نقل واسع للنباتات المعروف باسم التبادل الكولومبي. من هناك ، تم إدخال الطماطم إلى أجزاء أخرى من العالم المستعمر الأوروبي خلال القرن السادس عشر.
تعتبر الطماطم مصدرًا مهمًا لنكهة أومامي. [6] تستهلك الطماطم بطرق متنوعة ، نيئة أو مطبوخة ، في العديد من الأطباق والصلصات والسلطات والمشروبات. في حين أن الطماطم هي ثمار - مصنفة نباتيًا على أنها توت - فهي تستخدم عادة كمكون نباتي أو طبق جانبي.
تزرع أنواع عديدة من نبات الطماطم على نطاق واسع في المناخات المعتدلة في جميع أنحاء العالم ، حيث تسمح البيوت الزجاجية بإنتاج الطماطم في جميع فصول السنة. تنمو نباتات الطماطم عادةً إلى ارتفاع يتراوح بين 1-3 أمتار (3-10 أقدام). إنها كروم ذات جذع ضعيف يمتد ويحتاج عادةً إلى الدعم. [2] نباتات الطماطم غير المحددة هي نباتات معمرة في موطنها الأصلي ، ولكن يتم زراعتها على أنها نباتات حولية. (حدد ، أو شجيرة ، النباتات الحولية التي تتوقف عن النمو عند ارتفاع معين وتنتج محصولًا دفعة واحدة.) يختلف حجم الطماطم وفقًا للصنف ، بمدى يتراوح من 1 إلى 10 سم (1⁄2-4) في) في العرض. [2]

The tomato is the edible berry of the plant Solanum lycopersicum,[1][2] commonly known as a tomato plant. The species originated in western South America and Central America.[2][3] The Mexican Nahuatl word tomatl gave rise to the Spanish word tomate, from which the English word tomato derived.[3][4] Its domestication and use as a cultivated food may have originated with the indigenous peoples of Mexico.[2][5] The Aztecs used tomatoes in their cooking at the time of the Spanish conquest of the Aztec Empire, and after the Spanish encountered the tomato for the first time after their contact with the Aztecs, they brought the plant to Europe, in a widespread transfer of plants known as the Columbian exchange. From there, the tomato was introduced to other parts of the European-colonized world during the 16th century.[2]
Tomatoes are a significant source of umami flavor.[6] The tomato is consumed in diverse ways, raw or cooked, in many dishes, sauces, salads, and drinks. While tomatoes are fruits—botanically classified as berries—they are commonly used culinarily as a vegetable ingredient or side dish.[3]
Numerous varieties of the tomato plant are widely grown in temperate climates across the world, with greenhouses allowing for the production of tomatoes throughout all seasons of the year. Tomato plants typically grow to 1–3 meters (3–10 ft) in height. They are vines that have a weak stem that sprawls and typically needs support.[2] Indeterminate tomato plants are perennials in their native habitat, but are cultivated as annuals. (Determinate, or bush, plants are annuals that stop growing at a certain height and produce a crop all at once.) The size of the tomato varies according to the cultivar, with a range of 1–10 cm (1⁄2–4 in) in width.[2]

گوجه فرنگی توت خوراکی گیاه Solanum lycopersicum است که معمولاً به عنوان گیاه گوجه فرنگی شناخته می شود. این گونه در غرب آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی سرچشمه گرفته است.[2][3] واژه ناهواتل مکزیکی tomatl باعث پیدایش کلمه اسپانیایی tomate شد که کلمه انگلیسی tomato از آن مشتق شده است.[3][4] اهلی کردن و استفاده از آن به عنوان یک غذای کشت شده ممکن است از مردم بومی مکزیک سرچشمه گرفته باشد.[2][5] آزتک ها در زمان تسخیر امپراتوری آزتک توسط اسپانیایی ها از گوجه فرنگی در آشپزی خود استفاده می کردند و پس از اینکه اسپانیایی ها برای اولین بار پس از تماس با آزتک ها با گوجه فرنگی مواجه شدند، این گیاه را با انتقال گسترده گیاهان به اروپا آوردند. به عنوان بورس کلمبیایی شناخته می شود. از آنجا گوجه فرنگی در طول قرن شانزدهم به سایر نقاط جهان تحت استعمار اروپا معرفی شد.[2]
گوجه فرنگی منبع قابل توجهی از طعم اومامی است.[6] گوجه فرنگی به روش های مختلف، خام یا پخته، در بسیاری از غذاها، سس ها، سالادها و نوشیدنی ها مصرف می شود. در حالی که گوجه فرنگی میوه است - از نظر گیاه شناسی به عنوان انواع توت ها طبقه بندی می شود - آنها معمولاً در آشپزی به عنوان یک ماده گیاهی یا غذای جانبی استفاده می شوند.
گونه های متعددی از گیاه گوجه فرنگی به طور گسترده در آب و هوای معتدل در سرتاسر جهان رشد می کنند و گلخانه ها امکان تولید گوجه فرنگی را در تمام فصول سال فراهم می کنند. بوته های گوجه فرنگی معمولاً به ارتفاع 1-3 متر (3-10 فوت) رشد می کنند. انگورهایی هستند که ساقه ضعیفی دارند و معمولاً نیاز به حمایت دارند.[2] گیاهان نامشخص گوجه فرنگی در زیستگاه بومی خود چند ساله هستند، اما به صورت یکساله کشت می شوند. (گیاهان معین یا بوته ای یکساله هستند که در ارتفاع معینی رشد نمی کنند و به یکباره محصول تولید می کنند.) اندازه گوجه فرنگی بسته به رقم متفاوت است و دامنه آن بین 1-10 سانتی متر است (1⁄2-4). در) در عرض.[2]